Een gezin met jonge kinderen op de foto zetten. Of een grote familie met kinderen en kleinkinderen. Misschien zelfs alleen de kinderen. Welke samenstelling het ook betreft: een fotoshoot met kinderen is uitdagend en leuk. In deze blog schrijf ik over fotoshoots met kinderen en mijn benadering.
letterlijk op dezelfde hoogte
De eerste indruk is superbelangrijk. Niet alleen bij volwassenen, maar juist ook bij kinderen. Vaak zie ik meteen al in welke gemoedstoestand een kind zich bevindt. Dus ik maak contact, vertel grapjes en probeer daarmee het ijs te breken. Ik zorg dat ik niet de meneer-met-de-camera-die-dingen-van-mij-wil ben maar de meneer-die-grapjes-vertelt-en-geïnteresseerd-is.
Belangrijk in elk contact met kinderen – zeker als je ‘iets’ van ze wilt – is letterlijk op hetzelfde niveau communiceren. Daarom zit ik vaak op m’n knieën of ga ik op m’n hurken zitten. Letterlijk op dezelfde ooghoogte. Dit helpt om een band op te bouwen met het kind en het op gemak stellen.
Ouders waarschuwen me soms met de mededeling ‘nou, hij is heel erg verlegen hoor’ of ‘ze heeft vandaag écht geen zin om te luisteren’. Extra uitdaging voor mij dus. Aftasten hoe het kind het beste benaderd kan worden is dan van toepassing. Bij de één helpt extra individuele aandacht heel goed en bij een ander werkt het averechts.
Wat ik ook wel eens heb gedaan, is een kind dat echt niet op de foto wil, zélf een foto laten maken. Ik riep hem bij me, legde uit wat ik ging doen en wat hij/zij vervolgens mag doen, en toon het resultaat. Werkt fantastisch bij grote(re) groepen waarbij ik toch al met statief werk.
Voor alles geldt: ik betrek het kind bij wat ik doet.
zodra de ene lag, ging de ander er weer vandoor
Een fotoshoot met kinderen is altijd een uitdaging om meerdere redenen. Ten eerste zijn kinderen speels en beweeglijk. Vaak laat ik ze gewoon lekker hun gang gaan. Zeker wanneer er een bank of trap of ander klimtoestel voorhanden is: klim er maar op en doe wat je wilt. En geloof me: er is altijd iets om op te klimmen. Ik zorg wel dat ik foto’s maak. De truc is om geen seconde van dit moment je als fotograaf te laten afleiden! In het verlengde daarvan: kinderen hebben iets minder geduld dan volwassenen (ahum).
Een leuke anekdote: ik had een leuke pose bedacht, namelijk allemaal op hun rug liggend en ik als fotograaf erboven. Er waren vier kinderen aanwezig in de leeftijd van 0 tot 4 jaar. En zodra de ene lag, ging de ander er weer vandoor. Dit herhaalde zich een paar keer totdat één van de kinderen helemaal geen zin meer had…
Op dat moment moet je anticiperen als fotograaf en genoegen nemen met een half-uitgevoerd-idee. Gelukkig gebruik ik altijd meerdere ideeën en poses!
corrigeer de ouders (en niet de kinderen)
Mijn meest favoriete foto’s met kinderen zijn zogeheten candid-shots. Heerlijk ongedwongen en puur. Echte geluksherinneringen. Vrijwel geen enkel statig portret waarin elk kind keurig in de lens kijkt. Blijkbaar is dat toch het beeld wat men heeft van een foto: keurige, recht-in-de-lens-kijkende, vriendelijke lachende personen – wat prima is natuurlijk.
Wat nogal eens wil gebeuren is het volgende. Ouders zitten keurig in het gelid en kind 1, 2 en 3 ook. Kind 4 heeft echter geen zin (meer) maar wordt wel op schoot getrokken. Gevolg: kinderen 1, 2 en 3 zijn afgeleid en kijken naar kind 4 – die overigens wel naar mij kijkt! Hoe krijg ik ze dan toch keurig in het gelid?
Meestal laat ik de ouders dan het volgende weten: dwing je kind niet om op schoot te blijven zitten. Laat het op je schouders zitten, op je benen, bedenk iets anders. En belangrijker nog: ik corrigeer de ouders als ze naar hun kind blijven kijken. Want dit is het gevolg: het kind kijkt ein-de-lijk leuk richting de camera maar de ouder kijkt nét naar het kind. Dringend advies: blijf gewoon naar mij kijken, ik zorg wel dat ik de foto maak waarop iedereen naar mij kijkt.
tot slot: keep it fun!
Ik doe met enige regelmaat fotoshoots met kinderen op locatie. Belangrijk daarbij is dat kinderen zichzelf kunnen blijven vermaken. Dat kan met speeltuinen maar zeker ook met eigen fietsjes, voetballen of ander speelgoed. Na een uur is de koek wel op en merk ik dat kinderen weer gewoon willen spelen (of zwemmen of tv-kijken of op de iPad).
Ik hanteer dan ook geen strakke planning maar gebruik een richtlijn, gebaseerd op eerdere ervaringen. En als een kind echt niet wil, dan wil het echt niet. Zoals het meisje hiernaast. De ouders vonden haar gedrag zo typerend dat ze me vroegen om juist van dit moment een foto te maken – onopvallend. En ook dat is een uitdaging want kinderen hebben alles door!
Hoe dan ook – keep it fun! Voor de kinderen, voor de ouders en daarmee vooral ook voor jezelf.
Meer foto’s bekijken? Bekijk mijn portfolio kids of prachtige personen.
Wil je ook zulke toffe foto’s van je (klein-) kinderen? Kijk dan even hier.